2/28 Ślub

Kościół Najświętszej Marii Panny, godzina 15.56

Wszyscy zaproszeni goście byli już w kościele. W pierwszych ławkach siedzieli rodzice Młodej Pary,kuzyni Marka, oraz dalsi krewni z obojga stron, W dalszych ławkach miejsca zajęli Basia z Pawłem, Zuzia, Szczepan, inspektor Grodzki , prokurator Wiśniewska, oraz Stanisław Zawada.Nigdzie jednak nie było widać Izy.
Basia wydawała się jakby nieobecna i lekko zdenerwowana. Od wyjścia z domu, nie zamieniła z Pawłem ani słowa.Teraz siedziała obok niego, trzymając na kolanach torebkę.Była niespokojna i co chwila spoglądała albo w stronę drzwi, albo do swojej torebki na swoją komórkę. Paweł widząc dziwne zachowanie ukochanej domyślił się co, a raczej kto, jest jego powodem.

– Iza już napewno nie przyjdzie, nie potrzebnie czekasz.
– Nie, badz tego taki pewny. Przyjdzie, zobaczysz.- wyszeptała Basia

Potem oboje umilkli, bo zaczęła się ceremonia. Akurat ksiądz wyszedł przywitać Młodą Parę, i już za chwilę Kasia i Marek szli po czerwonym dywanie w kierunku ołtarza.Kasia miła śliczną białą sukienkę, zdobioną malutkimi różowymi różyczkami i długi welon, który trzmali z tyłu Krzyś i Ania.Marek był ubrany w granatowy garnitur i białą koszulę.Za Młodą Parą i dziećmi trzymającymi welon szli świadkowie: kuzynka Kasi- Ewa i najbliższy przyjaciel Marka – Adam.
Po pewnym czasie Basia już powoli zaczynała wątpić w to,że ujrzy tu dziś swoją przyjaciółkę. Gdy słuchała słów przysięgi małżeńskiej wypowiadanych przez Marka i patrzyła na Adama stojącego za Markiem, w miejscu przeznaczonym dla świadka łzy napłynęły jej do oczu. Pomyślała o nim i o Izie oraz o gorącym uczuciu, które jeszcze tak niedawno ich łączyło.Basia znała dobrze zarówno Izę jak i Adama i nie wyobrażała sobie by mogli być oni szczęśliwi nie będąc razem. Po za tym było jeszcze dziecko, które IZa nosiła w swoim łonie. Basia wiedziała,że jest to dziecko Adama, które prawdopodobnie będzie się wychowywało bez ojca. Gdy Marek skończył wypowiadać słowa przysięgi małżeńskiej, a ksiądz zwrócił się do Kasi, cichutko skrzypnęły drzwi kościoła. Z uwagi na powagę tej chwili wszyscy goście stali nieruchomo na swoich miejscach i wpatrywali się w Młodą Parę, jedynie Basia leciutko odróciła się w stronę drzwi.Przy samych drzwiach w najsłabiej oświetlonej części kościoła stała Iza.Baśka szczerze się do niej uśmiechnęła i o poczuła wielką radość i ulgę,że jednak spełniło się jej marzenie.
Po wyjściu Basia odwróciła się do Pawła, który też właśnie wyszedł z kościoła
– Mówiłam Ci,że przyjdzie ! – Basia z satysfakcją w głosie.
Basia razem z Pawłem podeszli do Izy się przywitać. Paweł zaraz po przywitaniu z Izą pobiegł do auta, bo zapomniał wcześniej wyjąć z bagażnika prezent.
-Cieszę się,że jednak przyszłaś- Basia do Izy gdy zostały same.
Iza nic nie odpowiedziała, tylko smutnym wzrokiem popatrzyła na koleżankę.Starała się uśmiechnąć, ale wyszedł jej tylko sztuczny grymas zamiast prawdziwego uśmiechu.Potem przyszedł Paweł i dziewczyny nie zamieniły już ani słowa do momętu, kiedy Iza stanęła przed Młodą Parą.Przy Kasi stała jej kuzynka Ewa, która odbierała kwiaty, a przy MArku stał Adam, który zajmował się prezentami.Adamowi pomagał Szczepan, ponieważ prezentów było bardzo dużo. Iza składając życzenie starała nie patrzeć się w stronę Marka , ponieważ zaraz przy nim stał Adam.Na Marka popatrzyła tylko przez moment wręczając mu prezent, ale zaraz spuściła wzrok, bo poczuła na sobie także wzrok Adama.Uśmiechnęła się, powiedziała dowidzenia i chciała odejść w stronę samochodu. Nie odeszła jednak, bo Marek chwycił ją za rękę:

-Bardzo się cieszę,że przyszłaś, ale jakie dowidzenia?Jesteś przecież zaproszona na wesele.
– Wiem- Iza- ale niestety muszę już iść.
Marek puścił jej rękę i powiedział:
– Jak chcesz, to twoja sprawa, ale nam jest przykro!
– No właśnie, robisz nam przykrość!- krzyknęła Kasia za odchodzącą Izą
-Przepraszam was bardzo. Paweł złóż im życzenia od nas.- powiedziała Basia i pobiegła za oddalającą się przyjaciółką.

ciąg dalszy nastąpi!!!