5/23

Basia usiadła na szpitalnym korytarzu

- nie, nie wierze, to nie moze byc prawda! Paweł jak mogłes do tego dopuscic??- krzyczała Storosz- powiedz ze to nieprawda! Powiedz ze Adam zyje!!!

Basia spazmatycznie płakała. Łzy moczyły jej twarz. Stanisław Zawada siedział odretwiały na krześle, Grodzki chodził po korytarzu ze spuszczoną głową. Szczepan ukrył twarz w dłoniach a Zuzia siedziala na podłodze i płakała cicho. Marek siedział ze spuszczoną głowa a Paweł próbował uspokoic Basie.

- bardzo mi przykro- Alicja- niestety nie udało sie nam go uratowac mimo długiej reanimacji.

Wszyscy opornie w koncu opuscili Szpital i pojechali na komende. Siedzieli w półmroku. Basia z trzaskiem zakneła drzwi pomieszczenia Adama. Marek wzdrygnał sie na krzesle słysząc trzask zamykanych drzwi.

– słuchajcie musimy znależć Ize- powiedział cicho Paweł

- masz jakis plan?- Marek

- na razie jeszcze nie- Paweł- jutro cos wymysle. O kurde zgubiłem gdzies laptopa

- nie moge! Adam nie zyje a ty płaczesz za durnym komputerem?- Basia- nie wierze ze mozna byc tak nieczułym! Adam nie zyje przez Ciebie!

- Basia uspokój sie!- Marek- jest juz późno, jutro bedziemy myslec jak odnaleźć Ize. Dobrze ze Nowacki nie zyje!

Gdzies o 4 nad ranem Basie wyrwał ze snu głos Pawła. Z kims rozmawiał przez telefon.

- kto to dzwoni o tej porze?- Basia

- co? – Paweł- nic, pomyłka, spij.



Iza i Fabian dojechali na miejsce.

- wysiadaj!- Fabian- co? Kochany ci juz nie pomoze!

Iza z trudem wysiadła z samochodu. Nadal w uszach słyszała radiowy komunikat o smierci Adama. Fabian prawie wyciągnął ją z auta i zaprowadził do niewielkiego mieszkania. Iza połozyła sie na łózku i dopiero teraz dotarła do niej straszna prawda. Juz nigdy nie zobaczy Adama, nigdy nie usłyszy jego głosu i juz nigdy nie poczuje jego ciepła.

Fabian zostawił ją w pokoju.Nie zauwazyl ruchu za oknem. Jakas postać krązyła dookoła.



Na komendzie byli juz wszyscy. Basia ponuro spogladała na zamkniety gabinet Zawady.

- wymysliliscie juz coś?- Grodzki

- nadal aktywny jest GPS- Paweł- tylko nie umiem go namierzyc dokładnie

- podałem rysopis Izy i Fabiana do wszystkich patroli w Warszawie i poza Warszawą. Numery samochodu tez. Musimy czekac na jakies zgłoszenia- Marek

Zadzwoniła komórka Brodeckiego

- tak? I co? Aha, rozumiem, gdzie? mhm, tak, nie jeszcze nie. Cześć- Marek

- kto to byl?- Basia

- kolega- Marek- widział podobny samochód na przedmiesciach Warszawy ale rejestracja sie nie zgadza

- mogł zmienic- mruknał Szczepan

- no mogł- Marek- Szczepan sprawdzisz to z Zuzią

- Pawel namierzyłes juz cos?- Basia

- jeszcze nie- Paweł- daj mi troche czasu

- ile do cholery! Nie rozumiesz ze tu chodzi o zycie Izy?- wybuchneła Basia

- Basia ma racje- Grodzki- pospieszcie sie

- Marek chodz musimy cos sprawdzic- Paweł- niedługo wrócimy

- jade z wami – Basia

Zadzwoniła komórka Pawła. Podkomisarz rozmawiał chwilę tajemniczo i półsłowkami jak Marek wczesniej. Storosz zaczeła cos podejrzewac ale nic nie mowiła. Dziwiło ją zachowanie Marka. Był taki spokojny.

- Basia ty zostajesz- Marek- ktos musi byc na miejscu. Chodz Paweł,zbieramy sie.

Gdy policjanci wsiedli do samochodu Basia wyszla za nimi. Jechala kilka metrów za nimi.

Obydwaj wysiedli w jakims dziwnym opuszczonym miejscu i weszli do rozlatujacego sie budynku. Basia bezszelestnie szła za nimi. Po chwili usłyszała głosy. Coś nie dawało jej spokoju wiec szła dalej. W koncu dotarła do pomieszczenia gdzie byli Marek i Paweł. Spojrzała do srodka i zamarła.W pomieszczeniu było trzech mężczyzn. Stała tak dłuższa chwile niezauwazona i wpatrywała sie z niedowierzaniem. Zauwazyli ją.

- Adam?- wyszeptała Storosz po czym osuneła sie zemdlona na ziemie.



ciag dalszy nastąpi!! Ale was zrobiłam co? hehehe!!!